Kiedy przychodzi weekend, nareszcie mogę usiąść (sich setzen) na chwilę i odpocząć. Mogę pozwolić sobie na to żeby wszystko kręciło się tylko wokół mnie. Ostatnie tygodnie są bardzo intensywne (intensiv). Dlatego cieszę się, że przynajmniej w weekend mogę się zrelaksować (sich erholen). W dzisiejszym wpisie zdradzę Ci mój sposób na odpoczynek. Pewnie, jeśli czytasz mnie uważnie, nie będzie to dla Ciebie zaskoczeniem (die Überraschung).
Mój sposób na relaks
Za oknem piękna pogoda. Ostatnie dni minęły tak szybko, że nie mam ochoty (keine Lust haben) już tak pędzić. Czas włączyć tryb flow. Wystarczy chwila, żebym zdecydowała (entscheiden), co będę robiła dzisiaj przez większość dnia. Z radością spoglądam na regał, który już od długiego czasu stoi zakurzony (staubig). Czasami odzywał się cicho i mówił, że tęskni, ale go ignorowałam. Podchodzę do niego i opuszkami palców (die Fingerkuppen) przesuwam po grzbietach książek. Moje ciało przebiega dreszcz (mich durchläuft ein Schauder). Jakie to miłe uczucie! Mija kilka sekund i już wiem, która książka przeniesie mnie dzisiaj w inny świat. Lubię takie podróże. Nigdy nie wiesz, co czekać będzie na następnej stronie.
Zanim przeniosę się na balkon, wchodzę do kuchni. Nie wiem jak Ty, ale ja zawsze, gdy czytam książkę i próbuję się zrelaksować, piję herbatę (der Tee). Nie, nie kawę. Kawa jest nie dla mnie. Nie czuję się po niej najlepiej, ale herbata… Herbatę mogłabym pić litrami. Czarna, zielona, czerwona, owocowa. Każda z nich jest warta grzechu (eine Sünde wert). Na moje szczęście całkiem niedawno dostałam dostawę herbat od niemieckiej firmy Teekanne (po polsku: dzbanek do herbaty), więc mam w czym wybierać. Bardzo lubię klasycznego już Earl Grey’a, ale dzisiaj postanawiam spróbować czegoś innego. Wybieram herbatę o nazwie „Zen Chai”. Obrazek zrelaksowanej kobiety i opis samego napoju (das Getränk), są tu czynnikami decydującymi. W końcu chciałabym napić się czegoś dobrego i przy okazji być w lepszym nastroju (die Laune). Nie żałuję. Czytanie książki i popijanie zielonej herbaty o aromacie cytryny i mango (die Mango), wprawia mnie w doskonały humor. I ten przyjemny zapach, delikatnie owocowy…
Chwila refleksji. Tyle wiemy o tym, skąd herbata pojawiła się w Europie, ale nie mam pojęcia, jak zawitała (eintreffen) do naszych sąsiadów. Jak dobrze, że jest Internet. W momencie mogę zaspokoić moją ciekawość.
Historia herbaty w Niemczech
Herbata w Niemczech pojawiła się dopiero w XVI wieku i początkowo nie traktowano jej jako zwykłego napoju. Uważano ją za lekarstwo (das Heilmittel). Miała pomagać przy problemach z żołądkiem. Głównym problemem wzrostu popularności tego napoju była dosyć wysoka cena i długi czas oczekiwania (eine lange Wartezeit) na dostawę (ok. 8 miesięcy). Poza tym zielona herbata, która była wtedy najczęściej importowana, nie odpowiadała niemieckim podniebieniom (der Gaumen, die Gaumen). Dopiero później, gdy Anglicy zaczęli sprowadzać czarną herbatę, niemieckie społeczeństwo przekonało się do jej smaku (einer Sache Geschmack abgewinnen).
Najbardziej chwalili ją lekarze. Doktor Cornelius Bontekoe, który był nadwornym lekarzem Fryderyka Wilhelma, zalecał picie 100 filiżanek herbaty (100 Tassen des Tees) dziennie! Herbata stała się ulubionym napojem podczas spotkań towarzyskich, imprez. Także pisarze i poeci lubili pochylić się nad (sich über etwas neigen) filiżanką tego aromatycznego napoju.
Jednak prawdziwą popularność herbata zyskała dopiero w XX wieku, kiedy jej cena spadła na tyle, że całe społeczeństwo mogło pozwolić sobie na zakup.
A Ty jak się relaksujesz? Którą herbatę lubisz najbardziej?
Wpis powstał dzięki uprzejmości firmy Teekanne.
Żródło: 1
